Απλά.. Κρητικά ...

Χρήστος Κρετσοβάλης
Ο φίλος μου και συν-στιχουργός Κοσμάς, μου έστειλε στη φυλακή, το παρακάτω γράμμα που σας το παραθέτω αυτούσιο :
’’Τελικά είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος, Χρήστο. Μετά από διαδήλωση όλης της γειτονιάς με πανό και συνθήματα, διώξαμε «τους άλλους». Το κέντρο απεξάρτησης έφυγε από τη γειτονιά μου. Μπορώ να πίνω το καφεδάκι μου ήσυχος, χωρίς να βλέπω τον πόνο δίπλα μου. Ας πάνε αλλού ρε παιδάκι μου. Στο κάτω κάτω, τι δουλειά έχουνε «αυτοί» με «εμάς»; Σκέφτηκα να κάνω μια πρόταση στο Δήμο, να στήσει στο παρκάκι και ένα μνημείο δίπλα στο παγκάκι με τις σύριγγες.
Αλλά δεν θέλω να έχω μνημεία, όταν διώχνουν το κέντρο απεξάρτησης, μη τυχόν και χάσει αγοραστική αξία το ακίνητό μου, γιατί δεν έχω πολιτισμό.
Δεν θέλω να έχω μνημεία, όταν βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν τα σκουπίδια της λαϊκής για το πιάτο τους, γιατί δεν έχω πολιτισμό.
Δεν θέλω να έχω μνημεία, όταν κάποιος πεθαίνει σε ένα ράντσο νοσοκομείου, επειδή δε λάδωσε ένα γιατρό, γιατί δεν έχω πολιτισμό.
Δεν θέλω να έχω μνημεία, όταν η γιαγιά δεν μπορεί να ζήσει λόγω της «παχουλής» σύνταξης των 400€ , γιατί δεν έχω πολιτισμό.
Δεν θέλω να έχω μνημεία, όταν καίγεται το οξυγόνο του παιδιού μου, για να μπορεί κάποιος πάνω στη δική του ανάσα να πλουτίσει, γιατί δεν έχω πολιτισμό.
Δεν θέλω να έχω μνημεία, όταν οι πρόγονοί μου 2.500 χρόνια πριν, είχαν ναό για τον άγνωστο θεό και σήμερα αρνούνται να χτιστεί τόπος προσευχής στην πρωτεύουσα για κάποιος αλλόθρησκους, γιατί δεν έχω πολιτισμό.
Τελικά, έχω την εντύπωση ότι ούτε και οι πρόγονοί μου θα ήθελαν να έχω μνημεία, αν ήξεραν ότι το μόνο που θα έκανα σήμερα ήταν να μνημονεύω ότι είχαν πολιτισμό. Το ότι έχω σήμερα μνημεία δε σημαίνει ότι έχω κατά ανάγκη και πολιτισμό. Ενώ αν έχω πολιτισμό, τότε σίγουρα αύριο θα έχω μνημεία’’.
Έχεις δίκιο, Κοσμά, αλλά να τι σημαίνει πολιτισμός :
Αν είχες υποθάλψει εγκληματία, θα έφτανες μέχρι σύμβουλος πρωθυπουργού και θα έβριζες τους δικαστές. Αν ήσουν γεννημένος απατεώνας, μπορεί να γινόσουν υπουργός. Αν είχες off shore θα ήσουν σίγουρα υπουργός Ναυτιλίας, τουλάχιστον πρώην, ενώ, αν ήσουν ανεπρόκοπος, θα ήσουν νυν. Αν ήσουν αξούριστος επιχειρηματίας με ράσο, μπορεί να γινόσουν ηγούμενος, αν ήσουν λίγο πισωγλέντης όλο και κάποιο πόστο θα είχες σε κυβέρνηση. Κι αν ο θείος σου ή εν ανάγκη ο μπαμπάς σου είχε δικό του κόμμα, κάτι σαν επιχείρηση δηλαδή, θα μπορούσες να κυβερνήσεις ως και αυτόν τον τόπο. Ως εκεί είναι ο πολιτισμός μας, Κοσμά. Παραπέρα δεν πάει.
Ξέρεις γιατί δεν θέλουμε τα κέντρα απεξάρτησης δίπλα μας; Επειδή είμαστε πλήρως εξαρτημένοι στη διαφθορά της σκέψης μας και στραβομουτσουνιάζουμε, όταν κάποιος προσπαθεί να αλλάξει. Μας αξίζει ο κόσμος που ζούμε, Κοσμά. Σκατά ό,τι τρώμε, ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι παράγουμε. Δεν είμαστε μόνο ό,τι τρώμε αλλά και ό,τι ακούμε, ό,τι βλέπουμε στην TV, ό,τι ψηφίζουμε.
Κάθομαι μερικές φορές στο κελί, κλείνω τα μάτια και φυλακίζω τα χρώματα της Βάγιας από τα πρασινομπλέ μάτια της. Ξεχνιέμαι και παλεύω να μάθω ποιο, το μπλε πετάγεται από το πράσινο ή το πράσινο από το μπλε; Κι εκεί που ηρεμώ, ταράζομαι στη σκέψη: μπλε σαν της Ν.Δ.; Ή πράσινο σαν το ΠΑΣΟΚ; Ποιο πρώτα ανακατεύεται με το άλλο;
Βα(λ)το – πεδο – σαμε , Κοσμά.
Που και που να μου γράφεις. Να θυμάμαι ότι κάποιοι «έξω» παραμένουν ακόμα ευαίσθητοι. Και συνέχισε να γράφεις στίχους.
Ίσως αυτό να είναι τελικά πολιτισμός. Να μπορείς να τραγουδάς τα λάθη σου, για να μην τα επαναλάβεις.