Καλά ...ποιος τελικά είναι ο προορισμός μου ...
δίχως προκαθορισμένο σκοπό
να πορεύομαι στην ζωή μου ..προσμένοντας κείνα τα χείλη που θα σμίξουν με τα δικά μου σε ένα ξέφρενο πάθος χωρίς όρια και προκαταλήψεις...

Και ποτέ άλλοτε ίσως δεν μου δοθεί δεύτερη ευκαιρία για το όνειρο μου...
δε γουστάρω τα προκαθορισμένα ...και την ανυπόφορη αναμονή ..

Θα .....αποφασίσω εγώ για τον σκοπό μου πλέον ..πρι να ναι αργά ..
Δίπλα ..ακριβώς βρισκόταν ένα μπουκαλάκι με παραισθησιογόνα...
Κατέβασε δυο τρία από δαύτα
και έμεινε να περιμένει το τέλος...

Ο οικοδόμος που περνούσε τυχαία από το περίπτερο ...άνοιξε το ψυγείο
και το χέρι του έψαξε και βρει την πιο παγωμένη μπύρα...
έπεσε πάνω σ αυτήν με τις ανησυχίες της ύπαρξης της...

Τη βράδυ εκείνο ο οικοδόμος βίωσε το καλύτερο ταξίδι της ζωής του ..
Τα χάπια είχαν βοηθήσει γι αυτό..
Μα και το κουτάκι ..βίωσε και κείνο μαστουρωμένο το χάδι που τόσο ονειρεύτηκε!!!!!

Τώρα πεταμένο σ' ένα κάδο ανακύκλωσης ..μονολογεί το όνειρο
που έκανε μια βραδιά ..
Με ένα οικοδόμο βυθισμένο στη μακαριότητα του...

periploys