Φυλακές και φύλακες ..

Η φυλάκιση ανθρώπων είναι ένα πανάρχαιο μέσο που χρησιμοποιούν οι εξουσιαστές για να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους, να απομονώσουν τους εξαθλιωμένους, τους “παράνομους”, τους αντίπαλους τους, τους καταπιεσμένους ανθρώπους, όσους αντιστέκονται στα σχέδιά τους και όσους δε χωράνε στη βιτρίνα τους. Η φυλακή είναι συνυφασμένη με τα βασανιστήρια, τους ξυλοδαρμούς και τους εξευτελισμούς ανθρώπων.

Από τους εξοστρακισμούς στην αρχαία Αθήνα και την Ιερά Εξέταση που εξόντωσε χιλιάδες ανθρώπους, ως τα Γκούλαγκ της Σοβιετικής Ένωσης και τα Γκουαντανάμο και Αμπού Γκράιμπ των ΝΑΤΟικών, ο αντίπαλος, όποιος διαφωνεί με το Κόμμα, ο “τρομοκράτης”, ο ανήμπορος στέλνεται στη φυλακή για να δώσει η εξουσία το μήνυμα ότι όποιος ξεφεύγει από τα στενά όρια που καθορίζει αυτή για τις ζωές των ανθρώπων, κινδυνεύει άμεσα να βρεθεί στη “στενή”.

ΟΜΩΣ οι αληθινοί εγκληματίες δεν βρίσκονται στη φυλακή, αλλά στο κυνο-βούλιο, στα υπουργεία, τα δικαστήρια, τα αστυνομικά τμήματα. Τα λαμόγια, οι μεγαλοκαρχαρίες, οι έμποροι ναρκωτικών, οι δολοφόνοι και όσοι συνεργάζονται με το κράτος πάντα “τη γλυτώνουν”. Εξαίρεση στον κανόνα είναι οι περιπτώσεις αλληλοεξόντωσης των εξουσιαστών (π.χ. Κοσκωτάς και μαφιόζοι που κατά καιρούς μπαίνουν στη φυλακή χωρίς να θίγονται τα... “προνόμιά” τους).

Τον ίδιο ρόλο παίζει και η καταστολή μέσω των ψυχιατρείων (όπου η ιατρική επιστήμη θριαμβεύει στη μετατροπή ανθρώπων σε φυτά) και των αναμορφωτηρίων ανηλίκων. Και μέσα στις φυλακές η διοχέτευση ναρκωτικών γίνεται αθρόα για την καταστολή των αντιστάσεων των φυλακισμένων.

Η δημιουργία και η ύπαρξη της φυλακής, έχει τη ρίζα της στην αναγκαιότητα της εκάστοτε εξουσίας, να εξοντώσει οποιαδήποτε μορφή αντίδρασης θεωρείται επικίνδυνη γι' αυτή. Παρουσιάζεται ως εγγυητής της ομαλής λειτουργίας της κοινωνίας και εναντιώνεται σε όσους παραβαίνουν τους καταναγκαστικούς κανόνες που η εξουσία επιβάλλει. Η φυλακή είναι η πιο εγκληματική και χυδαία έκφανση του δημοκρατικού καθεστώτος, καθώς και ένα από τα πιο αντιφατικά στοιχεία του, αφού αποκηρύσσει ανθρώπους που γεννήθηκαν μέσα σ' αυτό και τις δομές του.

Ο εγκλεισμός στα κάτεργα του κράτους, αρχικά στοχεύει στην τιμωρία, στον σωφρονισμό, στην καταστολή και έπειτα στην εξάλειψη συμπεριφορών που παρεκκλίνουν από την “κανονικότητα”. Αποσκοπεί στη δημιουργία πειθήνιων σωμάτων, εύπλαστων και πρόθυμων να υπακούν και να υποτάσσονται στα θέλγητρα των εξουσιαστών. Οι μέθοδοι υπόταξης των κρατουμένων ολοένα και εντείνονται για να επιβάλλουν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Η κατασκευή φυλακών εκτός αστικών κέντρων, η λοβωτομημένη επικοινωνία, η στέρηση αδειών, οι εξαντλητικές συνεχείς μεταγωγές έχουν ως σκοπό την αποξένωση και την αποκοπή των έγκλειστων, από το κοινωνικό τους περιβάλλον (φίλοι, συγγενείς). Μέσα από την απομόνωση, που είναι ένας από τους βασικούς όρους της υποταγής, επιδιώκουν να καταστήσουν τους φυλακισμένους κοινωνικά ανάπηρους, μοναχικούς άρα και αδύναμους.

Η φυλακή είναι ουσιαστικά μια μικρογραφία της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας του νόμου και της τάξης, της ρουφιανιάς και του γλειψίματος, της αυθαιρεσίας και του βολέματος, που επιδιώκει την κοινωνική ειρήνη. Την ειρήνη δηλαδή, ανάμεσα σε αφεντικά και δούλους, πλούσιους και φτωχούς, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, ώστε να εξασφαλίσει τη διαιώνιση της διαφθοράς, της ιεραρχίας, της εξουσίας.

Η υπόσταση της φυλακής δημιουργεί τη ψευδαίσθηση, που κάνει τον μικροαστό, τον πολίτη -αυτό το δημόσιο πράγμα που εκτόπισε τον άνθρωπο (Νταριέν) να πιστεύει πως είναι ελεύθερος μέσα σ'έναν σκλάβο κόσμο ….